Συχνά οι γονείς παραπονιούνται: "Τα παιδιά μου πάντα μαλώνουν πάνω από τα παιχνίδια τους. Τι να κάνω για να τα μοιράζονται;"
Σε πολλά σπίτια υπάρχει αυτή η ανησυχία.
Μια μέρα τα δύο ανίψια μου, 16 μηνών, έπαιζαν με τρία πανομοιότυπα φορτηγά. Ο καθένας τους είχε ένα φορτηγό στο ένα χέρι και με το άλλο πάλευαν πάνω από το τρίτο φορτηγό.
To να μάθεις τα παιδιά να μοιράζονται θέλει χρόνο και εμπειρία για να επιτευχθεί. Βοηθάει όμως αν αναλύσουμε το «παιχνίδι» σε τρεις βαθμίδες –που συνδέονται με τις ηλικίες- για να προσδιορίσετε το σημείο που βρίσκεται το παιδί και να αναγνωρίσετε ποιό θα πρέπει να είναι το επόμενο βήμα.
Ελεύθερο παιχνίδι:
Τα πολύ μικρά παιδιά, συνήθως κάτω των 2 ετών, μπορεί να παρατηρούν τ' άλλα παιδιά να παίζουν, αλλά επιλέγουν να μην συμμετέχουν στο παιχνίδι. Νοιώθουν ότι καταπιέζονται από το θόρυβο και την δράση. Εάν αισθανθούν περισσότερο ασφαλή, θα κινηθούν προς το μοναχικό παιχνίδι.
Μοναχικό παιχνίδι:
Τα παιδιά θα βρουν μερικά παιχνίδια και θα καθίσουν να παίξουν μόνα τους, αγνοώντας τα άλλα παιδιά που μπορεί να παίζουν δίπλα τους. Αυτό είναι σύνηθες σε παιδιά μικρότερα των δύο χρόνων. Σ' αυτό το στάδιο το παιδί ερευνά το παιχνίδι και τις δυνατότητές του, και τ' άλλα παιδιά του δημιουργούν περισπασμούς. Η μοιρασιά είναι αδύνατη. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε όταν δύο παιδιά τσακώνονται και διεκδικούν το ίδιο πράγμα, είναι να τους το πάρουμε.
Παράλληλο παιχνίδι:
Από την ηλικία των 2 χρόνων μέχρι τα 6, τα παιδιά περνάνε πολύ καιρό παίζοντας κοντά το ένα στο άλλο αλλά στην πραγματικότητα όχι μαζί. Συχνά καυγαδίζουν και καυχώνται, προσπαθώντας το καθένα να έλθει σε πλεονεκτική θέση. Παίζουν με τα ίδια παιχνίδια αλλά αυτό απέχει από την μοιρασιά.
Οι γονείς μπορούν να προτείνουν τρόπους για να παίξουν για λίγο μαζί, και τα παιδιά ενδέχεται να προσπαθήσουν. Αλλά σύντομα ξεγλιστράνε στο παράλληλο παιχνίδι, όταν παύσει η συμπαράσταση κάποιου ενήλικα.
Συνεργατικό παιχνίδι:
Αυτό είναι το στάδιο κατά το οποίο τα παιδιά ανακαλύπτουν ότι το παιχνίδι είναι πιο διασκεδαστικό εάν υπάρχει ένας σκοπός. "Ας παίξουμε σπίτι!" είναι ένα παράδειγμα για να τους βάλεις στόχους. Όταν τα παιδιά συμφωνήσουν, έχουν ανακαλύψει πως ανταμείβονται παίζοντας με παρέα. Τώρα η μοιρασιά τους κάνει αίσθηση. Παρατηρούμε παιδιά ακόμη και 3 χρόνων (συνήθως κορίτσια) που έχουν φθάσει σ' αυτό το στάδιο. Για τα περισσότερα παιδιά δεν συμβαίνει μέχρι τα 6 τους χρόνια.
Όπως θα έχετε και εσείς προσέξει, τα παιδιά κατά την διάρκεια του παιχνιδιού περνάνε από πολλά στάδια. Διαλέξτε τους παιχνίδια που απαιτούν συνεργασία, ιδιαίτερα δε όταν πρόκειται για παιδιά διαφορετικών ηλικιών.
Απο:http://zouzounia-yiota.blogspot.com
Σε πολλά σπίτια υπάρχει αυτή η ανησυχία.
Μια μέρα τα δύο ανίψια μου, 16 μηνών, έπαιζαν με τρία πανομοιότυπα φορτηγά. Ο καθένας τους είχε ένα φορτηγό στο ένα χέρι και με το άλλο πάλευαν πάνω από το τρίτο φορτηγό.
To να μάθεις τα παιδιά να μοιράζονται θέλει χρόνο και εμπειρία για να επιτευχθεί. Βοηθάει όμως αν αναλύσουμε το «παιχνίδι» σε τρεις βαθμίδες –που συνδέονται με τις ηλικίες- για να προσδιορίσετε το σημείο που βρίσκεται το παιδί και να αναγνωρίσετε ποιό θα πρέπει να είναι το επόμενο βήμα.
Ελεύθερο παιχνίδι:
Τα πολύ μικρά παιδιά, συνήθως κάτω των 2 ετών, μπορεί να παρατηρούν τ' άλλα παιδιά να παίζουν, αλλά επιλέγουν να μην συμμετέχουν στο παιχνίδι. Νοιώθουν ότι καταπιέζονται από το θόρυβο και την δράση. Εάν αισθανθούν περισσότερο ασφαλή, θα κινηθούν προς το μοναχικό παιχνίδι.
Μοναχικό παιχνίδι:
Τα παιδιά θα βρουν μερικά παιχνίδια και θα καθίσουν να παίξουν μόνα τους, αγνοώντας τα άλλα παιδιά που μπορεί να παίζουν δίπλα τους. Αυτό είναι σύνηθες σε παιδιά μικρότερα των δύο χρόνων. Σ' αυτό το στάδιο το παιδί ερευνά το παιχνίδι και τις δυνατότητές του, και τ' άλλα παιδιά του δημιουργούν περισπασμούς. Η μοιρασιά είναι αδύνατη. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε όταν δύο παιδιά τσακώνονται και διεκδικούν το ίδιο πράγμα, είναι να τους το πάρουμε.
Παράλληλο παιχνίδι:
Από την ηλικία των 2 χρόνων μέχρι τα 6, τα παιδιά περνάνε πολύ καιρό παίζοντας κοντά το ένα στο άλλο αλλά στην πραγματικότητα όχι μαζί. Συχνά καυγαδίζουν και καυχώνται, προσπαθώντας το καθένα να έλθει σε πλεονεκτική θέση. Παίζουν με τα ίδια παιχνίδια αλλά αυτό απέχει από την μοιρασιά.
Οι γονείς μπορούν να προτείνουν τρόπους για να παίξουν για λίγο μαζί, και τα παιδιά ενδέχεται να προσπαθήσουν. Αλλά σύντομα ξεγλιστράνε στο παράλληλο παιχνίδι, όταν παύσει η συμπαράσταση κάποιου ενήλικα.
Συνεργατικό παιχνίδι:
Αυτό είναι το στάδιο κατά το οποίο τα παιδιά ανακαλύπτουν ότι το παιχνίδι είναι πιο διασκεδαστικό εάν υπάρχει ένας σκοπός. "Ας παίξουμε σπίτι!" είναι ένα παράδειγμα για να τους βάλεις στόχους. Όταν τα παιδιά συμφωνήσουν, έχουν ανακαλύψει πως ανταμείβονται παίζοντας με παρέα. Τώρα η μοιρασιά τους κάνει αίσθηση. Παρατηρούμε παιδιά ακόμη και 3 χρόνων (συνήθως κορίτσια) που έχουν φθάσει σ' αυτό το στάδιο. Για τα περισσότερα παιδιά δεν συμβαίνει μέχρι τα 6 τους χρόνια.
Όπως θα έχετε και εσείς προσέξει, τα παιδιά κατά την διάρκεια του παιχνιδιού περνάνε από πολλά στάδια. Διαλέξτε τους παιχνίδια που απαιτούν συνεργασία, ιδιαίτερα δε όταν πρόκειται για παιδιά διαφορετικών ηλικιών.
Απο:http://zouzounia-yiota.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου