Της παιδιάτρου Αννας Πατσούρου
Πολλές φορές, παρόλη την ευγένεια της ψυχής μας, την αυτοθυσία με την οποία μεγαλώνουμε τα παιδιά μας και την πνευματική μας καλλιέργεια, ανακαλύπτουμε πως τόσο καιρό ξενυχτούσαμε και αγαπούσαμε ένα δυνάστη που κάθε φορά που συναντά παιδάκια τα δαγκώνει ώσπου να ματώσουν, τα χτυπά και τους παίρνει όλα τα παιχνίδια, ώσπου οι γονείς τους να τα πάρουν και να φύγουν για να πάνε στο σπίτι τους και να πουν για μας τα χειρότερα λόγια.
Εάν το παιδί σας χτυπά ή/και δαγκώνει αναλογιστείτε τα παρακάτω:
v Μήπως χτυπάτε το παιδί σας; Συνήθως αυτός είναι ο λόγος που μαθαίνουν τα παιδιά να χτυπούν και τα ίδια άλλα παιδάκια.
v Ενδέχεται και σεις οι ίδιοι να δαγκώνατε κάποτε, παρόλο που τώρα είστε ειρηνιστές. Ρωτήστε τους γονείς σας.
v Τα παιδιά γνωρίζουν το κόσμο με το στόμα τους και δεν ξέρουν πως το δάγκωμα πονά και δεν επιτρέπεται.
v Συνήθως δαγκώνουν και χτυπούν όταν είναι με περισσότερα από ένα ξένο παιδί. Ένα ξένο παιδί είναι αρκετό. Αποφύγετε συναντήσεις με πολλά παιδάκια και μη ξεχνάτε να επαγρυπνείτε.
v Τα παιδιά εκδηλώνουν θυμό ή μειωμένο αυτοέλεγχο όταν βγάζουν δόντια, όταν πεινούν, είναι κουρασμένα ή βαριούνται. Μην ξεφεύγετε ποτέ από το πρόγραμμα του φαγητού ή του ύπνου τους, κυρίως αν πρόκειται να συναντήσετε άλλα παιδάκια.
v Τα παιδιά μπορεί να δαγκώνουν για να τραβήξουν την προσοχή σας. Μήπως τα έχετε παραμελήσει, έχετε πολλές σκοτούρες ή περνάτε οι ίδιοι μια πολύ δύσκολη φάση στη ζωή σας;
v Μήπως είστε σε φάση απογαλακτισμού και το κάνετε με ρυθμούς πολύ γρήγορους για το παιδί;
Κατά τα άλλα προσπαθήστε να:
v Αποδεχτείτε το γεγονός ότι το παιδί σας δαγκώνει και χτυπά. Δε φταίτε εσείς γι’ αυτό.
v Απομακρύνετε το παιδί σας γρήγορα από το παιδάκι που χτύπησε ή δάγκωσε.
v Εξηγήσετε «πονάει ο φίλος σου, ποτέ δεν χτυπάμε τους φίλους μας», ή «δαγκώνουμε το φαγητό, όχι τους φίλους μας».
v Μην αντιδράτε με βία στο παιδί.
v Δώσετε πολλή αγάπη στο παιδί τις υπόλοιπες ώρες.
v Κάνετε «πλύση εγκεφάλου» όλη τη μέρα. «Τι καλό κορίτσι είναι αυτό που δε χτυπάει, ξέρεις πόσο περήφανη με κάνεις, οι φίλοι μας πονάνε όταν τους δαγκώνουμε, κ.λ.π.».
Μερικές μητέρες συνιστούν το παρακάτω κόλπο: κάθε φορά που το παιδί δαγκώνει ή χτυπά, του δίνουμε «φάρμακο για δάγκωμα», δηλαδή δύο σταγόνες ξύδι από ένα μπουκαλάκι με σταγονόμετρο που κουβαλάμε παντού μαζί μας. Πρέπει όμως να το δίνουν και οι παππούδες, η δασκάλα στον παιδικό, η νταντά κάθε φορά που το παιδί έχει τη συμπεριφορά που αποδοκιμάζουμε. Λειτουργεί σε δύο εβδομάδες το πολύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου