Αρχικά, θα πρέπει να επικεντρώσετε στην αιτία, που του έχει προκαλέσει αυτή τη συνήθεια. Για αυτόν τον λόγο, και κυρίως, για να «χτυπήσετε» το πρόβλημα από τη ρίζα του, καλό θα είναι να μιλήσετε με το παιδί σας, ώστε να διαπιστώσετε τι είναι αυτό, που το ενοχλεί στην ψυχολογία του, είτε συμβαίνει εντός του σπιτιού σας, είτε επειδή κάτι του προκαλεί άγχος στο σχολείο ή στις συναναστροφές του με άλλα παιδιά.Στη συνέχεια, καταγράψτε με λεπτομέρεια σε ποιες χρονικές στιγμές το μικρό σας υποκύπτει στην κακή αυτή συνήθεια. Θυμηθείτε να είστε διακριτικοί/-ές και να το κοιτάζετε από απόσταση, διότι ίσως αισθανθεί πιο άσχημα, αφού θα γνωρίζει ήδη τη δυσαρέσκειά σας για την κακή αυτή συνήθειά του. Παρατηρώντας το, λοιπόν, ίσως καταλήξετε σε συγκεκριμένα συμπεράσματα για τις συνθήκες, κάτω από τις οποίες το παιδί σας ασυνείδητα τρώει τα νύχια του, επειδή σκέπτεται ή φοβάται κάποιο αρνητικό ενδεχόμενο.
Όταν το «συλλαμβάνετε» να τρώει τα νύχια του, προτρέψτε το να κάνει μια συγκεκριμένη δραστηριότητα ή να σας βοηθήσει σε μια δουλειά, χωρίς να του αναφέρετε το γιατί, ώστε να ξεχαστεί και, συγχρόνως, να κρατά τα χέρια του απασχολημένα.
Σε πρακτικό επίπεδο, κόβετε τα νύχια του όσο πιο κοντά και όσο πιο συχνά μπορείτε, και έχετε πάντα μαζί σας ένα μικρό ψαλιδάκι, ώστε να αφαιρείτε τυχόν παρανυχίδες, που ίσως αποτελέσουν και πηγή μόλυνσης, αν ματώσουν.
Ακόμα μια λύση με κάποια αποτελέσματα, είναι να προμηθευθείτε από το φαρμακείο ένα βερνίκι - ειδικό σκεύασμα, που απλώνεται στα νύχια, ώστε να έχουν πολύ πικρή γεύση.
Η τιµωρία δε συνιστάται ως πρακτική, καθώς κάτι τέτοιο ίσως του προκαλέσει περισσότερο άγχος.
Μάθετε, επίσης, ότι έρευνα, που έγινε σε 4.500 µαθητές στις ΗΠΑ, έδειξε ότι τα 2/3 των αγοριών 8-11 ετών έτρωγαν τα νύχια τους, ενώ τα κορίτσια σε µικρότερη αναλογία. Αυτό συµβαίνει, επειδή τα αγόρια δεν εκδηλώνουν τόσο εύκολα τα συναισθήματά τους, όσο τα κορίτσια, λόγω κοινωνικών στερεοτύπων.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι βαθύτερες αιτίες του φαινομένου της ονυχοφαγίας στους ενήλικες, εντοπίζονται σε µια ψυχαναγκαστική µητέρα, σε ένα τραυµατικό γεγονός, στην υποτίµηση του παιδιού στο σπίτι ή στο σχολείο και σε οτιδήποτε άλλο προκαλεί άγχος. Συµβαίνει, επειδή τα παιδιά έως την προεφηβική ηλικία, δεν εκφράζουν εύκολα την ανησυχία τους µε λόγια, εκτονώνοντας το συναίσθηµά τους µε αυτό τον τρόπο.
Οι ψυχαναλυτές λένε, μάλιστα, ότι το φάγωµα των νυχιών παραλληλίζεται µε το πιπίλισµα κατά το θηλασµό και αποτελεί διέξοδο στο άγχος, όπως σε ένα µωρό η πιπίλα. Πρόκειται για µια προσκόλληση του ατόµου σε εκείνο το πρώιµο αναπτυξιακό στάδιο, η οποία έχει ως συνέπεια την ψυχική ανωριµότητά του. Αναζητά στη συνήθεια αυτή το θηλασµό, γεγονός που υποδηλώνει έλλειψη φροντίδας.
ΑΠΟ: http://www.mother.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου