Δεν υπάρχει συνταγή, με την έννοια ότι αν ακολουθήσει κάποιος 1, 2…5 βήματα θα κάνει και επιτυχημένη αφήγηση.
Σίγουρα χρειάζεται σεβασμός τόσο στην ιστορία όσο και στην ίδια την αφήγηση, χρειάζεται χρόνος, συστηματική προσπάθεια, συνεχής μελέτη, ειλικρίνεια προθέσεων και γνώση του εαυτού μας και των ακροατών μας.
Πρέπει να πω όμως, πως αν δεν υπάρχει η έμφυτη ικανότητα, το χάρισμα, δεν ξέρω πόσο όλα τα παραπάνω μπορούν να συντελέσουν στην επιτυχία μιας αφήγησης.
Εάν ένας γονιός θέλει να αφηγείται ιστορίες, θα του πρότεινα να πάρει αγκαλιά το παιδί του, να του κρατήσει το χέρι και να του πει την ιστορία χωρίς άγχος, ήρεμα. Το σπουδαίο μυστικό είναι ο γονιός να πει το παραμύθι του επειδή θέλει και όχι επειδή πρέπει!
Το σημαντικό είναι να επικοινωνήσουμε με το παιδί, να μοιραστούμε μαζί του ταξίδια του νου και συναισθήματα, να του ελευθερώσουμε τη φαντασία. Αν θα του αφηγηθούμε το παραμύθι ή θα του το διαβάσουμε, εξαρτάται από τη διάθεση της στιγμής αλλά και από το τι θέλουμε κάθε φορά να πετύχουμε. Όταν διαβάζεις μια ιστορία ακολουθείς το κείμενο, δείχνεις τις εικόνες…
Όταν όμως λες μια ιστορία οδηγείς εσύ τις λέξεις, καθοδηγείσαι από τις αντιδράσεις του παιδιού, εμπλουτίζεις όσο θες και όπως θες την ιστορία σου επικοινωνώντας συνέχεια με τα μάτια που ίσως και να λένε παράλληλα τη δική τους ιστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου