Τα ζώα δεν είναι παιχνίδια. Είναι συναισθανόμενα πλάσματα που σαν κι εμάς θέλουν αγάπη και φροντίδα για να ευημερήσουν. Αν και πολλοί γονείς που χαρίζουν ένα ζώο ως δώρο στα παιδιά τους μπορεί να έχουν καλές προθέσεις, συχνά είναι καταστροφικό για το ζώο όταν αυτό συμβαίνει χωρίς να είναι ενήμεροι των υποχρεώσεών τους απέναντί του. Όταν μια οικογένεια αποφασίσει να δεχθεί στους κόλπους της ένα ζώο, πρέπει να γνωρίζει ότι κάτι τέτοιο συνεπάγεται μια δια βίου δέσμευση απέναντι στο ζώο και άρα μια τέτοια απόφαση πρέπει να λαμβάνεται συνειδητά, ώριμα και υπεύθυνα.
Δυστυχώς, όμως, μέχρι τώρα τέτοιες αποφάσεις φαίνεται ότι λαμβάνονται από πολλές οικογένειες απερίσκεπτα και παρορμητικά, με αποτέλεσμα στην πορεία να βλέπουν αυτή τη συμβίωση ως πρόβλημα, παρά ως μια αμοιβαία σχέση από την οποία όλοι επωφελούνται.
Το πιο συνηθισμένο πρόβλημα είναι να χάσει το παιδί το ενδιαφέρον του για το ζώο, κυρίως όταν αυτό αντιμετωπίζεται ως παιχνίδι, όπως ακριβώς μπορεί να το χάσει και για το πιο ακριβό παιχνίδι, και να αναλάβει ο γονιός να «λύσει» το πρόβλημα, εγκαταλείποντας, στην χειρότερη περίπτωση, το ζώο σε ένα άγνωστο περιβάλλον, πολλές φορές ακόμα και δεμένο, και στην καλύτερη περίπτωση, δίνοντάς το για υιοθεσία σε ένα άλλο σπίτι ή σε ένα καταφύγιο. Αυτό βέβαια έχει σαν αποτέλεσμα την πρόκληση ψυχικών προβλημάτων στο ζώο που εγκαταλείπεται, όπως ακριβώς θα συνέβαινε και σε ένα παιδί. Η «λύση» του καταφυγίου μπορεί να ακούγεται ως η πιο «ιδανική» και πιο «ηθική», όμως στο καταφύγιο η ζωή του ζώου είναι περιορισμένη καθώς αυτό διαβιεί σε κλουβιά, αιχμάλωτο και ασυλοποιημένο. Επίσης, τα καταφύγια συνήθως είναι γεμάτα από εγκαταλειμένα ζώα και δεν υπάρχουν πολλοί πόροι για κατάλληλη και επαρκή φροντίδα.
Ένα άλλο πρόβλημα είναι η έλλειψη ή η εξάντληση της υπομονής και της διάθεσης να ασχοληθούν τα μέλη της οικογένειας με τις ανάγκες του ζώου γιατί είναι πολύ απασχολημένοι με τις δικές τους.
Τέλος, τα παιδιά μπορεί να βλάψουν ακούσια, ή και εκούσια πολλές φορές, το κατοικίδιό τους, όπως να σπάσουν τα εύθραυστα κόκκολά του ή να του προκαλέσουν ακόμα και θανάσιμο τραυματισμό μεταξύ άλλων, ενώ νομίζουν ότι παίζουν. Τα κουτάβια, τα γατάκια, τα κοτοπουλάκια και τα παπάκια, είναι ιδιαίτερα ευπαθή ζώα.
Τι προτείνουμε:
1) Οι γονείς δεν πρέπει να χαρίζουν ποτέ ένα ζώο ως δώρο στο παιδί τους, εκτός αν το βοηθήσουν να είναι υπεύθυνο απέναντι στο ζώο και του εξηγήσουν τι σημαίνει δια βίου δέσμευση με ό,τι αυτή συνεπάγεται σύμφωνα με τα παραπάνω. Εν ολίγοις, η οικογένεια χρειάζεται να έχει τον χρόνο, τη διάθεση, την επιθυμία, την υπομονή, την ικανότητα και τους απαραίτητους πόρους για να φροντίσει το ζώο για όλη του τη ζωή. Η υπευθυνότητα ξεκινάει από τους γονείς.
Χρειάζεται να γνωρίζουν πρώτα απ’όλα οι ίδιοι όλες τις υποχρεώσεις καθώς και τις δεσμεύσεις που απορρέουν από την υιοθεσία και να τις αποδεχθούν. Μέσα στις υποχρεώσεις αυτές συγκαταλέγονται η τροφή, τα αξεσουάρ (παιχνίδια, λουριά κλπ), η ιατρική περίθαλψη συμπεριλαμβανομένης της στείρωσης, της θεραπείας ψύλλων, της απεντόμωσης, καθώς και της φροντίδα έκτακτης ανάγκης, η καθημερινή βόλτα, το παιχνίδι, κλπ.
2) Η υιοθεσία δεν πρέπει να γίνει από εκτροφείς ή καταστήματα κατοικίδιων ζώων γιατί πρώτον, έτσι συντηρείται το κύκλωμα εμπορευματοποίησης ζώων που τα θέλει αντικείμενο οικονομικής εκμετάλλευσης, δεύτερον, γιατί τα ζώα στα εκτροφεία και στα pet shops διαβιούν σε άθλιες συνθήκες αιχμαλωσίας που τους προκαλούν μόνιμες ψυχικές διαταραχές, τρίτον, γιατί διαιωνίζεται η ίδια η ιδέα του ζώου ως εμπόρευμα και όχι ως συναισθανόμενο ον, και τέταρτον, γιατί το εμπόριο των ζώων έχει ως αποτέλεσμα τον υπερπληθυσμό των αδέσποτων ζώων για δύο λόγους: πρώτον, γιατί για κάθε ζώο ράτσας που αγοράζεται, ένα αδέσποτο χάνει την ευκαιρία να βρει σπίτι και, δεύτερον, γιατί πολλά ζώα που αγοράζονται ως δώρα, συνήθως καταλήγουν στον δρόμο.
Δεν είναι από μόνο του κακό όταν κάποιος δεν μπορεί ή δεν θέλει να φροντίσει ένα ζώο. Αυτό που είναι κακό είναι να αντιμετωπίζεται το ζώο ως αντικείμενο που έχει κάποια χρησιμότητα για τον άνθρωπο. Όμως, τα ζώα δεν υπάρχουν για να καλύπτουν τις δικές μας ανάγκες. Τα ζώα είναι πλάσματα που έχουν δικαίωμα στη ζωή, την ευζωία και την αυτοδιάθεση. Έτσι αν κανείς θέλει να αναλάβει τη φροντίδα τους, χρειάζεται να το κάνει με όλον τον προσήκοντα σεβασμό και τη δέουσα σημασία, κι όχι με παρορμητισμό και επιπολαιότητα. Μόνο τότε, η σχέση μεταξύ ζώου και ανθρώπου είναι αμοιβαία ευχάριστη και υγιής.
Η υπεύθυνη και σωστή συγκατοίκιση με ζώα βοηθάει στην ψυχική υγεία και ισορροπία, την ανάπτυξη υπευθυνότητας και ωριμότητας και τη δημιουργία ουσιαστικών σχέσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου